gençlik biterken: CANIMA

Sunday, December 25, 2005

CANIMA

Biliyorum önceki yazılarıma almadım seni. Seni özel yazma istediğimden. Açmayan gülle girdim yaşantına kara bir kasım ayının sabahı. Sanki bir daha çıkmamasına.Kocam oldun, annem oldun ablam oldun, can yoldaşım oldun o günden beri. Tok olduğun halde aç oldun benimle,varlıklı olduğun halde yoksul oldun. Beni anladın çoğu zaman anlamaya çalıştın. Öyle umarsızlıklarla geldim ki sana dert ortağım oldun.
Kendi başıma çözmekte zorlanacağım dertlerimin dermanı oldun. Sana öyle minnetkarım ki. Açmayan gülümle yaşama sarıldım seninle. Benden bıkma emi.
Bazen çok yükleniyorum sana biliyorum, ama yaprakları dökülmüş dal gibiyim. Seninle ayaktayım çoğu zaman.

KADER........................

Ağır aksak yaşantımda iyiki varsın.
SENİ SEVİYORUM
KIZIN

2 Comments:

Blogger yalnızlar kraliçesi said...

SENDEN BIKMAK MÜMKÜN MÜ SIPANIN ANASI. HERKESİN HAYATINI BİRŞEYLER ANLAMLANDIRIYOR. BENİMKİNİ DE SİZ. SEVİNÇLERİN DE OLSA, DERTLERİN DE, SİZ BENİ BÜTÜNLEYENSİNİZ. SİZE BİRŞEY OLACAK DİYE O KADAR KORKUYORUM Kİ.... İYİ Kİ VARSINIZ, HAYATIMA GİRDİĞİNİZ KASIM SABAHI KARANLIK DEĞİL, BİR AYDINLIK. BİR ANLAMDA YAŞAMA AMACIM.....YAŞAMDA HERŞEY MADDİYAT DEĞİL, MANEVİYAT O KADAR ÖNEMLİ Kİ........CANIM.

7:29 PM  
Blogger Asuman Unsal said...

ama ben sulu sepkenimdir, ağlarım bak olmaz o zaman

11:12 PM  

Post a Comment

<< Home


View My Stats