gençlik biterken

Saturday, February 18, 2012

merhaba

Thursday, March 29, 2007

Sobelenmemişim ama vazgeçemediklerim beni baya düşündürdü. Yaşamımda hiç bir meta vazgeçemediklerimden sayılmaz. Kokular, giyecekler, markalar hiçbiri yaşamımda yer etmemiş. Ama ailemden asla vazgeçemem, oğlumdan vazgeçemem, ha birde mesleğimden asla vazgeçemem. Kilolarım vazgeçebileceklerim arasında ama o da benden vazgeçmiyor. Kör Tanrıya nasıl bakarsa oda öyle bakarmış. Benimki de öyle sanırım.
Geçmişte birçok insanın sahip olmak istediklerine sahiptim. Ama şimdi bakıyorumda hepsi bir bir elimden alınmış. O zaman yaşadıklarım vazgeçilmezlerim. İyi ya da kötü hepsi bişeyler katmıştır bana. Galiba ben elimde olanla yetinmeyi öğrenmişim.
Nerden çıktı bu vazgeçemediklerimiz, beni baya yordu. Çıkan sonuç dahada vahim. Hiçmi yok diyorum kendime bulamıyorum. Zaten ben niye yaşıyorum ki..........
Benide eskilere götürdün kraliçem. Biz garip bir aileyizdir. En üzüntülü anlarımızı bile neşeli hale çevirebiliriz. O da o günlerdendi. tabi yine bütün aile bir arada, birbirine destek. Yoksa başımıza gelenleri böyle kolay atlatabilirmiydik. Annemle babam eski insanlardan. Özellikle babam sevgisini pek gösteremeyen. O gün bizim için ağlamıştı ailem canım iyiki varlar. İyiki böyle bir ailenin üyesiyim. Ne kadar bağlıyız birbirimize, Yüce Tanrım bizi birbirimizden ayımasın.
Bahar gelmiş bloğuma yazmam gerekir tabi. Yeğenim benim için bu kadar uğraşmış yazmam mı hiç.

Thursday, March 15, 2007

ne salılar geçmiş son yazdığımdan beri. Her şey yolunda istediklerim oldu. Kendimi baya top
arladım. hayatın ufak tefek getirip götürdüklerinden başka her şey ii daha ne olsun.
Ne kadar dirensemde tv nin bize sunduğu dizilreden birkaçına takılıyorum. Geçenlerde oğlanın okuluna gittim. Sınavlarda varya oldukça yoğun. Sınıf öğretmeniyle konuşurken oğlumun benim dizilerin sesinden rahatsız olduğunu söylemiş öğretmene. tabi benim karizma yerlerde. Be çocuk ona kadar biriktireceğine bana söylesene. Kendim velileri uyarırken düştüğüm duruma bak. Tabi hemen okeyledim savunmaya bile geçmedim. Çocuk öyle düşünüyorsa bir yanlış yapmışım demekki deyip, sessizce tv izlemekteyim.
ŞU YOĞUN GÜNLER GEÇSEDE RAHATLASAK. SINAVDAN SONRA KEYİFLİ GÜNLERİMİZ BAŞLAYACAK.

Friday, February 23, 2007

Bloğum merhaba bayağı ihmal ettim seni. Kendimde ihmallerdeyim ya zaten
Herşey köt
üydü ama ben ama ben........ bir ışık yakaladım yine. Tutunacağım bu hayata. Salıya beklediğim olursa çoook rahatlayacağım.
kraliçem beni sobelemişsin. keşkelerimle ilgili. O kadar çok ki sanırım bir ana keşkem bütün hayatımı değiştirirdi.
Yanlış evlilik.

Thursday, November 16, 2006

Çoook çoook ara verdim yazmaya.
Yazmamı bekleyenler şaşıracaklar. Ama iyiyim
Her şey yolunda gibi. Bende bıktım bu sayfaya sıkıntılı şeyler yazmaktan. İnsandan insana değişir başarının tanımı. Kimine göre (hatta çoğuna göre) salt para kazanıp erki elinde tutmaktır.Benim başarımsa hayattaki sabrım. Biliyorum bugünlerde bunun karşılığını alıyorum. Umarım herşey dahada düzene girer. Bozulacak diye korkuyorum açıkçası.
Havalar güzel oğlum OKS ye can hiraç hazırlanıyor. Evin reisi, sabah gidip akşam geliyor. Üretiyor, yoruluyor, ben zaten öyleydim. Daha ne isteyebilirim ki hayattan.

Wednesday, June 07, 2006

Hayata dört elle sarıldım hep. Kazıyarak, çabalarayak geldim bu günlere. Ama hayat diyor ki düş yakamdan istemiyorum. Ne kadar kazık varsa atıyor. Bense yüzsüzce direniyorum hala. umutlar tükenmiş, beklentiler tükenmiş. Ama şu nefes alıp vermek yokmu, sağlıkla, .sevdiklerinle. Eksilen birilerinin yerine başkalarını koyabiliyorsan eğer, tutunuyorsun hayata. gerçi kimse kimsenin yerine de geçemiyor ya. Benimkide kendimi kandırmak. Birileri ile çıkmışsan yola ve seni yarı yolda yapayalnız sorumluluklarınla ve sorunlarınla başbaşa bırakmışsa hiç kimseye güvenin kalmıyor. Beklentilerin azalıyor. Beklemeden sırf sen mutlu olasın diye sana sunulan şeyler bile acı veriyor sana. Eziliyorsun sunulanların altında.

Tuesday, June 06, 2006

Bir meslek lisesinde görev yapıyorum ben. hani o zengin ailelerin değilde erken yaşta mesleğe adım atacak olan, çalışmak zorunda olupta kaytaran seçilenin bir kez daha seçildiği dört işlemi bile yapamayanın çoğunlukta olduğu bir lise.
Gerçeklerinden uzak, yapay mutluluklar arayan gençler. Bunlar geleceğimiz dedikçe yıprandığım, düşünme ve sorgulama yeteneğinden yoksun gençler. Gelecekte kendi kararlarını almaktan yoksun, onların adına başkalarının karar vereceği gençler. Yinede o sıralarda oturmanın, topluluk içinde nasıl davranılacağının, kız erkek ilişkilerinin gelişmesi, anlamında faydalı olduğunu düşünüyorum. Hiç okula gitmeyenlere göre. Yinede geleceğimiz anlamında çok umutlar beslemiyorum. Canım acıyor, bu gelişimden.
Sıradan bir gün. ben aynı ben. sorunlar aynı sorun. İş aynı iş. öğrenci aynı amaçsız öğrenci. Daha ne diyebilirim ki. Kısaca hayat aynı hayat.

View My Stats