Hayata dört elle sarıldım hep. Kazıyarak, çabalarayak geldim bu günlere. Ama hayat diyor ki düş yakamdan istemiyorum. Ne kadar kazık varsa atıyor. Bense yüzsüzce direniyorum hala. umutlar tükenmiş, beklentiler tükenmiş. Ama şu nefes alıp vermek yokmu, sağlıkla, .sevdiklerinle. Eksilen birilerinin yerine başkalarını koyabiliyorsan eğer, tutunuyorsun hayata. gerçi kimse kimsenin yerine de geçemiyor ya. Benimkide kendimi kandırmak. Birileri ile çıkmışsan yola ve seni yarı yolda yapayalnız sorumluluklarınla ve sorunlarınla başbaşa bırakmışsa hiç kimseye güvenin kalmıyor. Beklentilerin azalıyor. Beklemeden sırf sen mutlu olasın diye sana sunulan şeyler bile acı veriyor sana. Eziliyorsun sunulanların altında.

Bir meslek lisesinde görev yapıyorum ben. hani o zengin ailelerin değilde erken yaşta mesleğe adım atacak olan, çalışmak zorunda olupta kaytaran seçilenin bir kez daha seçildiği dört işlemi bile yapamayanın çoğunlukta olduğu bir lise.
Gerçeklerinden uzak, yapay mutluluklar arayan gençler. Bunlar geleceğimiz dedikçe yıprandığım, düşünme ve sorgulama yeteneğinden yoksun gençler. Gelecekte kendi kararlarını almaktan yoksun, onların adına başkalarının karar vereceği gençler. Yinede o sıralarda oturmanın, topluluk içinde nasıl davranılacağının, kız erkek ilişkilerinin gelişmesi, anlamında faydalı olduğunu düşünüyorum. Hiç okula gitmeyenlere göre. Yinede geleceğimiz anlamında çok umutlar beslemiyorum. Canım acıyor, bu gelişimden.

Sıradan bir gün. ben aynı ben. sorunlar aynı sorun. İş aynı iş. öğrenci aynı amaçsız öğrenci. Daha ne diyebilirim ki. Kısaca hayat aynı hayat.

Bir yolculuğa çıksam, dönüşü olmayan. Nasılsa birileri bişeylere çözüm getirir. Bu sorumluluklardan kaçsam hiç dönmesem, güzel olurdu. Yoruldum, kendimi dinlemeye gereksinmem var. Yeni başlangıçlar için dinlenmek lazım. Herkes bişeylerden kaçıyor. Geride hep ben kalıyorum. Bende bir gün çekip gitsem hiç dönmesem..........

Evin reisi aranıyor. Birbuçuk aydır ortalarda yok. Bulan gören duyan olursa haber versin. Kimden kaçıyor bilmiyorum. Ama şuna eminim ki kendinden kaçamıyor. Zavallıcık........

Annem burada. Yarın da babam gelecek. Günler daha dolu dolu geçecek. Birazda olsa monotonluktan kurtılacağım. Onları ve kardeşlerimi çok seviyorum.

Hayat, denizi seyredip, yitip gitmektir.
Hayat, en sevdiğin varlıkla balkonda kahvaltı etmektir.
Hayat, işe geç kalmak pahasına açmayan gülle aynı anda evden çıkmaktır.
Hayat, onunla öpüşerek vedalaşmaktır.
Hayat, çalışıp, üretmektir.
Hayat, sevdiklerinle biraz dedikodu yapmaktır.
Hayat, değer verdiğin arkadaşınla bazı şeyleri paylaşmaktır.
Hayat, annenin surpriz yapıp, yanına gelmesidir.
Hayat, eski bir arkadaşının aşık olup, duygularını paylaşmaktır.
Hayat, ailenle zaman geçirmektir.
Hayat, anne yerine koyabileceğin ablanın sorunlarına çare bulmaya çalışmasıdır.
Ve en önemlisi okuldayken herşeyi unutmaktır.
Bir günde yaşadıklarımdır.
Hayat senden daha ne isteyebilirim ki.