gençlik biterken: March 2007

Thursday, March 29, 2007

Sobelenmemişim ama vazgeçemediklerim beni baya düşündürdü. Yaşamımda hiç bir meta vazgeçemediklerimden sayılmaz. Kokular, giyecekler, markalar hiçbiri yaşamımda yer etmemiş. Ama ailemden asla vazgeçemem, oğlumdan vazgeçemem, ha birde mesleğimden asla vazgeçemem. Kilolarım vazgeçebileceklerim arasında ama o da benden vazgeçmiyor. Kör Tanrıya nasıl bakarsa oda öyle bakarmış. Benimki de öyle sanırım.
Geçmişte birçok insanın sahip olmak istediklerine sahiptim. Ama şimdi bakıyorumda hepsi bir bir elimden alınmış. O zaman yaşadıklarım vazgeçilmezlerim. İyi ya da kötü hepsi bişeyler katmıştır bana. Galiba ben elimde olanla yetinmeyi öğrenmişim.
Nerden çıktı bu vazgeçemediklerimiz, beni baya yordu. Çıkan sonuç dahada vahim. Hiçmi yok diyorum kendime bulamıyorum. Zaten ben niye yaşıyorum ki..........
Benide eskilere götürdün kraliçem. Biz garip bir aileyizdir. En üzüntülü anlarımızı bile neşeli hale çevirebiliriz. O da o günlerdendi. tabi yine bütün aile bir arada, birbirine destek. Yoksa başımıza gelenleri böyle kolay atlatabilirmiydik. Annemle babam eski insanlardan. Özellikle babam sevgisini pek gösteremeyen. O gün bizim için ağlamıştı ailem canım iyiki varlar. İyiki böyle bir ailenin üyesiyim. Ne kadar bağlıyız birbirimize, Yüce Tanrım bizi birbirimizden ayımasın.
Bahar gelmiş bloğuma yazmam gerekir tabi. Yeğenim benim için bu kadar uğraşmış yazmam mı hiç.

Thursday, March 15, 2007

ne salılar geçmiş son yazdığımdan beri. Her şey yolunda istediklerim oldu. Kendimi baya top
arladım. hayatın ufak tefek getirip götürdüklerinden başka her şey ii daha ne olsun.
Ne kadar dirensemde tv nin bize sunduğu dizilreden birkaçına takılıyorum. Geçenlerde oğlanın okuluna gittim. Sınavlarda varya oldukça yoğun. Sınıf öğretmeniyle konuşurken oğlumun benim dizilerin sesinden rahatsız olduğunu söylemiş öğretmene. tabi benim karizma yerlerde. Be çocuk ona kadar biriktireceğine bana söylesene. Kendim velileri uyarırken düştüğüm duruma bak. Tabi hemen okeyledim savunmaya bile geçmedim. Çocuk öyle düşünüyorsa bir yanlış yapmışım demekki deyip, sessizce tv izlemekteyim.
ŞU YOĞUN GÜNLER GEÇSEDE RAHATLASAK. SINAVDAN SONRA KEYİFLİ GÜNLERİMİZ BAŞLAYACAK.

View My Stats